Pułkownik Hieronim Dekutowski, ps. 'Zapora', 'Odra', 'Reżu', 'Stary', 'Henryk Zagon', 'Mieczysław Piątek', żołnierz Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, cichociemny, dowódca oddziałów Armii Krajowej, Delegatury Sił Zbrojnych i Zrzeszenia 'Wolność i Niezawisłość', kawaler orderu 'Virtuti Militari', harcerz. Urodził się w Dzikowie (obecnie Tarnobrzeg) 24 września 1918 r. jako dziewiąte dziecko Jana i Marii.
Ukończył Państwowego Gimnazjum i Liceum imienia Hetmana Jana Tarnowskiego w Tarnobrzegu. Jednocześnie należał do I Drużyny Harcerzy im. gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, a następnie do II Wodnej Drużyny Harcerzy im. gen. Mariusza Zaruskiego. Maturę zdał w maju 1939 r.
Był ochotnikiem w wojnie obronnej 1939 r. ,we Lwowie i 17 września przekroczył granię z Wegrami. Przedostał się do Francji i walczył w szeregach 2. Dywizji Strzelców Pieszych, a po kapitulacji, przez Szwajcarię, przedostał się się do Wielkiej Brytanii, gdzie został wcielony do III Batalionu I Brygady Strzelców, a następnie skierowany do Szkoły Podchorążych Piechoty, którą ukończył z wyróżnieniem. Został przydzielony do plutonu czołgów w III Batalionie I Brygady Strzelców, a następnie do 1. Samodzielnej Brygady Spadochronowej. W kwietniu 1942 r. zgłosił się na przeszkolenie dywersyjne i 4 marca 1943 r. został zaprzysiężony na cichociemnego.
W nocy z 16 na 17 września 1943 r. w ramach operacja lotnicza 'Neon 1' :
dowódca Halifaxa BB-378 "D por. naw. Władysław Krywda
Ekipa XXXI:
kpt. dypl. Bronisław Rachwał "Glin"
ppor. Hieronim Dekutowski "Zapora"
ppor. Kazimierz Smolak 'Nurek' - kurier Delegatury Rządu na Kraj
został przerzucony na teren okupowanej Polski , na placówkę 'Garnek' 103 (okolice Wyszkowa).
Otrzymał przydział do Kedywu Okręgu AK 'Lublin'. Początkowo był oficerem w oddziale partyzanckim Tadeusza Kuncewicza ps. 'Podkowa', a następnie dowodził kompanią w 9. pułku piechoty Inspektoratu AK Zamość. Z polecenia Komendanta Okręgu AK Lublin Kazimierza Tumidajskiego 'Marcina' stanął na czele Kedywu Inspektoratu Lublin-Puławy.
Wykonując rozkaz w lipcu 1944 r. rozwiązał swoją kompanię i ukrywał się, wraz z podkomendnymi w Puławach, Lublinie i Tarnobrzegu. W sierpniu 1944 r. ponownie zmobilizował swój oddział i ruszył na pomoc walczącej Warszawie. Akcja nie powiodła się. Pół roku później został awansowany przez dowództwo Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj do stopnia majora. Podporządkowano mu wszystkie oddziały leśne w okręgu lubelskim. Jesienią 1945 r., po powstaniu Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, major jako komendant oddziałów leśnych był odpowiedzialny za dywersję i akcje w województwie lubelskim, a z czasem na terenach rzeszowskiego i świętokrzyskiego.
Po ogłoszeniu amnestii w lutym 1947 r. Hieronim Dekutowski zaprzestał prowadzenia akcji zbrojnych i w czerwcu ujawnił się. Zagrożony aresztowaniem podjął próby ucieczki z kraju. Został zatrzymany wraz z siedmioma towarzyszami 16 września 1947 r. w Nysie przez funkcjonariuszy UB.
Hieronim Dekutowski przeszedł okrutne śledztwo w areszcie katowickiego UB i więzieniu MBP przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 15 września 1948 r. został skazany na siedmiokrotną karę śmierci. Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski. 'Zapora' nie czekał biernie na wykonaniem wyroku i podjął nieudaną próbę ucieczki. Wyrok wykonano 7 marca 1949 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie i pochowano Go w nieznanym przez lata miejscu.
Szczątki Hieronima Dekutowskiego odnaleziono latem 2012 r. w kwaterze 'Ł' Cmentarza Wojskowego na Powązkach w Warszawie.